Werk& spreekt werkgevers en andere belangrijke spelers, zoals vakbonden, over de wisselwerking tussen privé en werk. Loes Dreschler, projectmanager arbeidsmarkt en innovatie en projectleider Rouw en Werk bij het CNV geeft haar visie en licht toe welke mens & werk-thema’s speerpunten zijn bij het CNV, wat er al bereikt is, maar ook welke wensen er nog zijn om werk en privé in balans te houden.

Ruimte voor mantelzorg
CNV vindt het belangrijk dat werk en privé in balans is. ‘Door de hele coronacrisis is dat lastiger geworden, alles loopt door elkaar heen. Het is dus nog belangrijker om daar aandacht voor te hebben, vandaar onze roep om een 30-urige werkweek. Dit geeft meer ruimte en tijd om aandacht te besteden aan alles wat je belangrijk vindt. Van loopbaan, gezinsleven en mantelzorg tot persoonlijke ontwikkeling en je vriendenkring. Met een verkorte werkweek heb je meer ruimte in je hoofd en je agenda. Je bent minder vermoeid en gestrest, omdat werk en privé beter in balans is. Dit zorgt voor een verhoogde productiviteit, verlaagt het ziekteverzuim en het aantal burn-outs. Hoge maatschappelijke opbrengsten dus. En als de kosten voor het ziekteverzuim dalen, ontstaat er loonruimte voor de werkgever. Zo behoud je hetzelfde salaris, een win-win situatie. Er zijn al bedrijven die dit doen en waar het ook echt heel positief uitpakt. We zijn ons wel bewust dat dit niet haalbaar is voor elke beroepsgroep, bijvoorbeeld in de zorg is dat lastiger te realiseren.’

Mens & werk
‘Wij zijn heel erg bezig met mens & werk-thema ‘s, zoals de overgang, ouderschapsverlof en rouw. Bij overgang en rouw is bewustwording een belangrijke pijler, daarmee begint het. Bij het thema overgang vragen we om meer aandacht en flexibiliteit, van daaruit kijk je welke aanpassingen nodig zijn. Het gaat bij dit thema om een grote groep en met name in de vrouwensectoren zoals zorg en onderwijs. Bij overgangsklachten wordt vaak aan een burn-out gedacht. Medewerkers worden dan met de verkeerde diagnose naar huis gestuurd. We kijken nu of we in de cao’s kunnen regelen dat er overgangsconsulenten op de werkvloer rondlopen die én het onderwerp op de agenda zetten, maar waar werknemers ook met vragen terecht kunnen.’

‘Ouderschapsverlof is meer iets richting de lobby in Den Haag. Maar we proberen ook in elke cao het maximale eruit te halen voor het vaderschapsverlof, namelijk dat 70% doorbetaling aangevuld wordt tot 100%. Een andere belangrijke lobby in Den Haag is het kinderopvangsysteem, daar lijken nu ook wel stappen in te worden gezet.’

Aan de werkgeverstafels brengt het CNV naast de overgang ook rouw in. ‘Ik zie wel verandering als je het over mens-thema’s gaat hebben. Bijna iedereen weet wel hoe ingrijpend verlies is, ik merk dat ze openstaan om hier meer aandacht aan te geven en ze zien ook dat het hen wat oplevert. Aan die bewustwording willen ze echt meewerken, zeker op het gebied van rouw, dat landt nog beter dan bijvoorbeeld de overgang. Maar als het gaat om uitbreiding van de verlofregelingen dan is het toch weer lastig, dat kost geld.’

Neem de dood serieus
Loes is nu bijna 3 jaar bezig met dit thema en heeft samen met haar collega’s in tientallen cao’s afspraken kunnen maken. ‘Er zit echt een stijgende lijn in. Maar dan nog blijft er een hele grote groep Nederlanders die niet onder een cao vallen en afhankelijk zijn van hun werkgever. Als die niets met dit thema heeft dan kan je iemands rouwproces enorm verzwaren. Wij vinden dat vanuit de overheid ook een signaal moet komen dat de dood serieus wordt genomen. We zijn allemaal verlofregelingen aan het maken voor een nieuw leven maar voor de dood hebben we helemaal niks, terwijl dat minstens zo ingrijpend kan zijn. Zolang de overheid daar geen wetgeving op maakt, laat je eigenlijk zien: “Wij vinden het allemaal niet zo belangrijk.” In de Wet, in het Burgerlijk wetboek, is alleen calamiteitenverlof geregeld op het moment dat iemand overlijdt, maar verder niks. Als je werkgever dan geen begrip heeft voor jouw situatie en er is niets geregeld in een bedrijfsreglement of cao, kun je die dag daarna gewoon weer komen werken.’

Stip op de horizon
Karin van Gennip heeft onlangs afwijzend gereageerd op wettelijk rouwverlof. ‘Van Gennip zegt: “In heel veel gevallen gaat het goed.”, maar uit onze onderzoeken blijkt dat het in meer dan de helft van de gevallen niet goed gaat. Niet altijd direct, maar op termijn kan het alsnog misgaan. Dat zijn nog heel veel gevallen waar echt wel iets geregeld moet worden. De stip op mijn horizon is wel dat rouwverlof door de overheid geregeld wordt als een vorm van erkenning, een startpunt voor een gesprek en een vangnet voor werknemers die niet onder een cao vallen. Ik zou ontzettend trots zijn als er uiteindelijk erkenning komt door de overheid, dat is wel waarvoor ik wil blijven vechten.’